Zestig jaar terug

Zij loopt met hoge hakjes
Staccato op het tegelwerk
Er zit zwier in ’t mintgroene servies
Dat losjes op haar dienblad staat.

Hij leest met geveinsd gewicht
De kolommen van de ochtendkrant.
Blikt zogenaamd verstoord opzij
Als zij de koffie op de tafel zet.

Kijkt hij haar even aan,
slaat zij haar ogen neer.

Trekt zij haar glimlach aan,
Geeft hij haar hart tekeer.