Voorzichtig

7 januari 2008 | proza

Aan de wand hangen houten letters. De Meester is daar, en Hij roept u. Schubert doet het zonder stemverheffing. Zijn muziek aait op kousevoeten langs de rijen. Pakt hier en daar een herinnering bij de hand. Fluistert er een walsje mee: voorzichtig, voorzichtig, we mochten eens breken.

De jongste zoon buigt het hoofd. De predikant schetst een huis waarin zijn moeder nu wonen mag. Hoe ze daar uit haar oudevrouwenlijf tevoorschijn zal springen, zal lachen om de tijd. Hoe ze nu voor eeuwig zal leven. De kleinzoon luistert naar Schubert die net zo dood als levend is, zonder dat Schubert daar zelf nog aan te pas komt.